PROCES TWORZENIA CEN W ROLNICTWIE JAKO ELEMENT MOTYWACJI
Do niedawna jeszcze pogląd, że ceny na płody rolne powinny być jednolite dla całego rolnictwa, a więc że rolnictwo niezależnie od formy społeczno-gospodarczej powinno mieć te same prawa i te same obowiązki również co do cen, nie był poglądem dominującym. Wprost przeciwnie, udowadniano (i dzisiaj też wielu stara się to udowodnić), że koszty produkcji (mając na myśli jednostkowe społeczne koszty produkcji) muszą być w sektorze państwowym wyższe, gdyż sektor ten ma m. in. zadanie wprowadzania postępu technicznego, a postęp kosztuje itd. Wobec tego ceny płacone PGR-om powinny być wyższe, a jeśli to ze względów politycznych miałoby być niezręczne, to PGR-y należy dotować. W ostatnich burzliwych latach, gdy usiłowano przewartościować wiele przyjętych i stosowanych przez długie lata kanonów, mitów i zasad, stwierdzono we wspólnej deklaracji obydwu partii, przyjętej na połączonym Plenum KC PZPR i NK ZSL w styczniu 1982 r., że rolnictwo jest jedno, a więc i ceny powin- ny być jedne. Ponieważ sektor indywidualny jest sektorem dominującym, ceny powinny być ustalane dla tego sektora i przyjęte przez pozostałe sektory uspołecznione.